นิทาน: พระอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดอกทานตะวัน ไม้ขีดไฟ

ข้อมูลเบื้องต้น

นิทาน

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..............

พระอาทิตย์ฉายแสงเจิดจ้าให้ความอบอุ่นแก่ทุกสิ่งมีชีวิตบนโลก พระอาทิตย์ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกินทั้งอบอุ่น สดใส และร้อนแรง ......ดอกทานตะวันตกหลุมรักเข้าเต็มเปา

ดอกทานตะวันสีแดงสดใสคอยมองตามแต่พระอาทิตย์เพียงผู้เดียว แม้มันจะเป็นการเฝ้ามองที่แสนเดียวดาย แต่ดอกทานตะวันเองก็ไม่เคยให้พระอาทิตย์คลายสายตาไปแม้แต่น้อย

ดอกทานตะวันที่เอาแต่เงยหน้ามองพระอาทิตย์นั้น ไม่ได้เหลือบมามองไม้ขีดไฟก้านน้อย ที่ไร้ซึ่งความอบอุ่น สดแสงและร้อนแรง เป็นเพียงแค่ไม้ขีดไฟธรรมดาๆ ก้านหนึ่งเท่นั้น

ไม้ขีดไฟก้านน้อยเฝ้ามองดอกทานตะวันสีแดงเงยหน้ามองตามพระอาทิตย์ที่ไม่แม้แต่จะเคยหันกลับมามองว่ามีดอกทานตะวันอยู่ตรงนี้เลย

ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจ พระอาทิตย์รอคอยแต่ดวงจันทร์ที่เยือกเย็นเท่านั้น

...แต่ดวงจันทร์เองก็เอาแต่หลบหน้าพระอาทิตย์ตลอด เพราะทนแสงอันร้อนแรงนั้นไม่ไหว เมื่อใดที่ท้องฟ้าปรากฏแสงอาทิตย์ ดวงจันทร์ก็จะหลบหนีไปทันที

ดวงจันทร์เองก็ตามหาดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งที่หายไปเช่นกัน......

ไม้ขีดไฟก้านน้อยสงสารดอกทานตะวันสุดใจ ในค่ำคืนนั้น มันได้ตัดสินใจบางอย่างขึ้น...

เมื่อแสงแห่งดวงจันทร์ทอขึ้นเจ้าไม้ขีดไฟจุดตัวเองขึ้น เพื่อให้ดวงจันทร์หันมามองตน และเมื่อดวงจันทร์หันมามอง มันก็ได้เอ่ยกับดวงจันทร์ด้วยเสียงที่แผ่วเบา... ก่อนที่มันจะมอดไหม้ดับไป มันอยากบอกอะไรบางอย่างกับดวงจันทร์

“ดวงจันทร์อีกดวงที่ตามหาอยู่นั้น ไม่ได้อยู่ไกลจากเธอแม้แต่น้อย ดวงจันทร์อีกดวงคอยอยู่ข้างๆเธอตลอดเวลา เพียงแต่เป็นเธอเอง ที่มองไม่เห็นคุณค่ามัน....สิ่งที่อยู่ข้างๆ เธอ
สิ่งนั้น..สิ่งที่เธอตามหาคือดวงดาว...เมื่อครั้งที่เธอเองหายไป ดวงจันทร์อีกดวงได้ออกตามหาเธอทั่วทั้งจักรวาล เมื่อไม่พบ ดวงจันทร์อีกดวงก็ได้ระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เพื่อที่จะออกตามหาเธอได้ง่ายขึ้น
และเมื่อพบแล้ว ดวงจันทร์อีกดวงก็ไม่ได้ห่างจากเธอเลยใช่หรือไม่ แต่กลับเป็นเธอเองที่ตามหาความรักที่เลือนลอย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ
เป็นเธอเองไม่ใช่หรือ ที่เปล่งแสงสีทองกลบแสงริบหรี่ของดวงดาวที่พยายยามจะบอกกับเธอว่า เขาอยู่ตรงนี้นะ.....เป็นเธอเอง ที่ไม่เคยเห็นค่า ของสิ่งที่อยู่ข้างๆ”

ไม้ขีดไฟก้านน้อยเริ่มมอดไหม้ลงไป เหลือไว้เพียงกองเถ้าถ่าน ดวงจันทร์ก็กลับไปอยู่คู่เคียงกับดวงดาวตลอดกาล

ฝ่ายพระอาทิตย์ที่รู้ว่าดวงจันทร์ได้เจอสิ่งที่ตนตามหาแล้ว ก็กลับมามองดอกทานตะวันที่ตนเองเคยนึกรำคาญบ้าง

ทั้งสอง...ได้อยู่คู่กันอย่างมีความสุข

แต่ก็ได้ไม่นาน..........

ความร้อนแรงของพระอาทิตย์ ทำให้ดอกทานตะวันสีแดงสดสีซีดลงไปกลายเป็นสีเหลือง อีกทั้งพระอาทิตย์เองก็ไม่ได้หยุดฉายแสงที่เธอเพียงคนเดียว ยังคงให้ความอบอุ่นแก่ทุกสิ่งบนพื้นพิภพด้วยเช่นกัน

แล้วดอกทานตะวันก็ต้องกลับมาอยู่บนพื้นเช่นเดิม อยู่เพียงลำพังและเฝ้ามองพระอาทิตย์เช่นเดิมอยู่อย่างนั้น แม้จะรู้ว่าไม่มีทางที่พระอาทิตย์จะหยุดอยู่ที่ดอกทานตะวันสีซีด...แม้จะรู้ว่าเป็นความรักที่โง่เขลา....

แต่ดอกทานตะวันก็ยังคอยมองและเป็นห่วงพระอาทิตย์ไปอย่างนั้น...ตลอดกาล.....